Konferencja Zdrowie Migracyjne/ Migrasjonshelse Konferanse

Pod koniec września miałam okazję uczestniczyć w konferencji dotyczącej zdrowia migracyjnego. Konferencja odbyła się w Bergen i pomimo wielu utrudnień związanych z covid-19 dała możliwość pokazania, że temat jest ważny i ciekawy.

Dzięki prof. Esperanza Diaz, którą od lat podziwiam za pracę na rzecz zdrowia emigrantów zostałam zaproszona do przeprowadzenia warsztatu pokazującego jak można pracować terapeutycznie (ale nie tylko) z użyciem metod kreatywnych, a pod koniec pierwszego dnia wzięłam udział w debacie, która postawiła pytanie: jakie wymagania stawia się personelowi zdrowia w zakresie wiedzy o zdrowiu migracyjnym. 

Świat stał się mniejszy dzięki podróżom. A podróżowaliśmy od zawsze. Odkąd człowiek opuścił kontynent afrykański ok 100.000 lat temu migracja stała się naturalnym procesem. Ludzie przemieszczali po ziemi w poszukiwaniu lepszych warunków życia i bezpieczeństwa.

Każdy z krajów na świecie ma doświadczenia związane z emigracją. Każdy kraj na świecie otarł się o konflikty zbrojne lub klęski żywiołowe. Migracja nie jest czymś co charakteryzuje nasze czasy, choć przemieszczanie się stało się łatwiejsze. Co ciekawe cechy charakterystyczne emigracji nie zmieniły się tak bardzo od roku 1900, kiedy Ravenstein opisał je. Na przykład zawsze było tak, że największą grupą emigrującą byli mężczyźni w wieku od 20 do 45 lat. Oni mieli szanse przetrwać niebezpieczną często podróż i przygotować miejsce dla rodziny, która przybyła później. Wspominam o tym ponieważ często w mediach i rozmowach międzyludzkich pojawiały się argumenty/pytanie typu: to gdzie są te dzieci i kobiety, same zdrowe chłopy w tych łodziach przypływają.  

Kim jest współczesny migrant? Uchodźcą z Syrii i Somalii? Polakiem szukającym pracy? Hindusem studiującym za granicą? 

Współczesny migrant ma wiele twarzy, oczekiwań, marzeń. Spotyka on na swojej drodze wiele trudności i nikt, kto nie doświadczył emigracji nigdy do końca nie będzie mógł zrozumieć jak to jest. Dlatego tytuł mojego warsztatu był: "Kolibry na śniegu. Tyle wiemy o sobie na ile nas sprawdzono". 

Na jednym ze zdjęć jest prof. Esperanza Diaz - pierwsza z lewej - a w środku stoi cudowna wolontariuszka Amparo Figueroa z Chile. 

Jeśli jesteś zainteresowany dialogiem związanym z pracą międzykulturową skontaktuj się ze mną. Współczesny świat potrzebuje dialogu na tematy, które są trudne.