Krótki tekst o miłości

Wieczór pachnie mchem i wilgocią. Jest prawie 23. 

Agnieszka upycha łóżko do masażu do samochodu i szczepki, które jej dałam.

Nie pamiętam, kiedy moje ciało było tak zrelaksowane. Agnieszka przeczytała dłońmi załączniki do spraw, które miesiącami odkładałam na półki żeber. Łopatki skrzydeł, które nie mogą latać, a chciałyby. 

W którymś momencie moja głowa wisiała w jej dłoniach. Głowa była osobną planetą bez ciała. Poczucie, że to kim jestem, mój kosmos spoczywający w czyichś dłoniach przypomniał mi norweski wiersz. Załączam go w wersji norweskiej i moim tłumaczeniu. 

Zasypiałam z obrazem mojej głowy, która jak księżyc przysiada na ławce zrobionej na dniach przez sąsiada dla jego żony. Żona ma na imię Kjellaug. Ciepła i pomocna starsza pani. Ponad rok temu miała wylew, później jeszcze jeden wypadek. Wraca do zdrowia powoli, ale wraca. Wrzuciłam jej kiedyś polską czekoladę do skrzynki, ze słowami: dobrze, że już wróciłaś. Kjellaug i jej mąż chodzą razem na spacery tak jak ja zwykłam chodzić z psiskami. Tam gdzie tuż za zakrętem stała nasza łódź, a chłopcy łapali kraby, gdzie robiłam zdjęcia Elle. 

Ławka, która nagle pojawia się znikąd, z imieniem kogoś, kogo znasz. Nowy, stary element znanej na pamięć architektury. Wielkie wydarzenie.

I te wszystkie elementy układające się w logiczny, choć nieoczekiwany obraz;

Głowa bez ciężaru, jak planeta, ławka inna niż wszystkie, jak każda miłość.

Wiersz.

"Jeg holder ditt hode" Stein Meheren

Jeg holder ditt hode

i mine hender, som du holder

mitt hjerte i din ømhet

slik allting holder og blir

holdt av noe annet enn seg selv

Slik havet løfter en sten

til sine strender, slik treet

holder høstens modne frukter, slik

kloden løftes gjennom kloders rom

Slik holdes vi begge av noe og løftes

dit gåte holder gåte i sin hånd

Trzymam twoją głowę

w moich rękach, tak jak ty trzymasz 

moje serce w twej czułości

tak jak wszystko inne jest trzymane 

przez coś inne niż my sami

Tak jak ocean podnosi kamień 

i składa go na swoim brzegu, jak drzewo

trzyma dojrzałe owoce jesieni, jak

planeta jest uniesiona w przestrzeni

Tak my oboje jesteśmy uniesieni

moja tajemnica trzyma twoją w swojej dłoni.